Κάποτε ήταν μία κοπέλα τυφλή.Μισούσε τον εαυτό της που ήταν τυφλή. Μισούσε τον καθένα, εκτός από τον αγαπημένο της. Αυτός ήταν πάντα εκεί γι’ αυτήν.Την αγαπούσε πολύ και ήταν πάντα δίπλα της.Του είχε πει ότι αν μπορούσε να δει τον κόσμο, τότε θα τον παντρευόταν! Μία μέρα βρέθηκε κάποιος που της δώρισε δυο μάτια και τότε μπόρεσε να δει τον κόσμο που τόσο πολύ ήθελε. Είδε και τον αγαπημένο της. Εκείνος την ρώτησε γεμάτος χαρά : «τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς;» Η κοπέλα όμως έκπληκτη είδε ότι ο αγαπημένος της ήταν κι αυτός τυφλός και σοκαρισμένη από αυτό,αρνήθηκε να τον παντρευτεί.Το αγόρι έφυγε δακρυσμένο και με πόνο αργότερα της έστειλε ένα γράμμα. "Απλά σε παρακαλώ, να προσέχεις τα μάτια μου!"
Οταν το διάβασα μου ήρθε να κλάψω και για το παιδί και γι αυτήν που δεν κατάφερε να νιώσει την αληθινή αγάπη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιος θυσίασε γι αυτήν ότι του ήταν απαραίτητο για να βλέπει τον κόσμο γύρω του και αυτή δεν το εκτίμησε...
Η αγνωμοσήνη, η ανωριμότητα, η εγωλατρία, ο ατομικισμός περιγράφονται τόσο σκληρά μα ταυτόχρονα ρεαλιστικά στο κείμενο αυτό που με σοκαρε. Αυτός είναι ο άνθρωπος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω μαζί σου,σπάνια ο άνθρωπος θα εκτιμήσει αυτό που του προσφέρεται απλόχερα.καλό σαββατοκύριακο να έχεις
ΑπάντησηΔιαγραφή